ابزار کار منشی ها در قدیم به شدت متفاوت بود و منشی ها از ابزارهای مختلفی برای انجام کارهایشان استفاده میکردند. برخی از این ابزارها شامل دفترچه یادداشت، تقویم، ساعت بازرگانی، دستگاه فکس، تلفن و دستگاه های تایپ بودند.
دفترچه یادداشت، یکی از ابزارهای اساسی منشی ها بود. آنها از این دفترچه برای یادداشت برداری از برنامه روزانه، فهرست کارهایی که باید انجام دهند، شماره تلفن های مهم و سایر جزئیات استفاده میکردند.
تقویم نیز از ابزارهای مهمی برای منشی ها بود. آنها با استفاده از تقویم، تاریخهای مهم و رویدادهای آتی را به خاطر میسپردند.
ساعت بازرگانی نیز از ابزارهای مهمی برای منشی ها بود. با استفاده از این ساعت، آنها میتوانستند به سادگی زمان را مدیریت کنند و از دیر شدن در جلسات و قرارهای مهم جلوگیری کنند.
دستگاه فکس نیز از ابزارهایی بود که منشی ها برای ارسال و دریافت اسناد و فایل ها بهره میگرفتند. با استفاده از این دستگاه، آنها میتوانستند به سرعت اسناد را به مقصد خود ارسال کنند و دریافت کنند.
تلفن همچنین یکی از ابزارهای اصلی منشی ها بود. آنها با استفاده از تلفن، میتوانستند به سرعت با مشتریان، همکاران و سایر افراد ارتباط برقرار کنند.
دستگاه های تایپ نیز از ابزارهایی بودند که منشی ها برای ارائه نامه، فکس و سایر اسناد به کار میبردند. این دستگاه ها باعث افزایش سرعت و دقت کار منشی ها شده و به آنها کمک میکردند تا به سرعت و با کیفیت بالا اسناد را تهیه کنند.
در گذشته، منشی ها تلفن و میز کار خود را با یکدیگر به به بدن خود وصل میکردند.
صد سال پیش، ابزارهای موجود برای پاسخگویی به تلفن بسیار محدود بودند و بیشتر آنها نیازمند نگه داشتن تلفن در دست بودند. با این حال، در سال های اولیه ی تلفن، دستگاه هایی نیز معرفی شدند که به کاربران اجازه می دادند تا بدون نیاز به دست، به تلفن پاسخ دهند و با افراد صحبت کنند.
یکی از این دستگاه های بدون نیاز به دست، حدود ۱۰۰ سال پیش معرفی شد. این دستگاه به صورت یک وسیله بسیار سنگین با وزن حدود ۳ کیلوگرم طراحی شد و منشی ها می توانستند آن را به کمر و شانه های خود بچسبانند. به این صورت که یک دهنی تلفن روی شانه ی منشی قرار می گرفت و یک گوشی تلفن روی شانه ی دیگر. با این روش، منشی ها می توانستند به تلفن های متعدد پاسخ دهند و در موضوعات مختلف با افراد صحبت کنند.
هرچند که این دستگاه برای افراد امروزی بسیار ناگوار به نظر می رسد، اما در آن زمان به عنوان بهترین ابزار برای بالا بردن سرعت و بازدهی زنان شاغل در ادارات و شرکت ها شناخته می شد. همچنین، در آن زمان، استفاده از میزهای کار متحرک نیز رواج داشت، که می توانستند به کارکنان کمک کنند تا در سریعتر و بازدهی بیشتری کار کنند. این میزهای کار سیار روی یک شاسی چهار چرخ مستقر شده بودند و فرد پس از قرار گرفتن در پشت میز، به کار خود مشغول می شد و یک نفر دیگر مسئول حرکت دادن آن بود. این فرد می توانست میز کار سیار را در اتاق های مختلف و راهروها حرکت دهد تا کارکنان بتوانند در محیطی متحرک و بازدهی بیشتر کار کنند.
لامپ های دستی روی سر ابزار کار منشی ها در قدیم
در دههی ۱۹۲۰، لامپهای دستی که روی سر فرد نصب میشدند، به زنان بایگان و آمارگر ادارات دولتی اجازه میدادند که در اتاقهای تنگ و تاریک بایگانی، همهی چیز را به خوبی ببینند و یادداشت کنند. در آن زمان، قرار دادن لامپ در این فضاهای تاریک بیش از ۲۰٫۰۰۰ دلار هزینه داشت. از اینرو، ماموران دولتی تصمیم گرفتند از لامپهای دستی که روی سر فرد نصب میشدند و ارزانتر بودند، استفاده کنند. با نصب این لامپهای دستی، کارکنان دولتی میتوانستند به راحتی در اتاقهای تاریک و تنگ بایگانی کار کنند و در عین حال هزینههای بالای قرار دادن لامپهای بزرگ را صرفهجویی کنند.
https://wikimedical.ir/?p=14331