L-PRF در ایمپلنت

L-PRF در ایمپلنت به نوعی فیبرین غنی از پلاکت و لکوسیت گفته می شود که از آن برای جراحی های مرتبط با فک و صورت نظیر ایمپلنت استفاده می شود. این روش نوین را میتوان به منظور بهبود بافت های از دست رفته استخوان بکار گرفت و در این بخش قصد داریم تا اطلاعاتی را در خصوص این ماجرا با شما به اشتراک بگذاریم؛ همراه ما باشید.

آشنایی با روش L-PRF در ایمپلنت

محل قرارگیری ایمپلنت با توجه به موقعیت سه بعدی آن یکی از نکات حائز اهمیتی است که دندانپزشکان متخصص در این حوزه باید نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند؛ چرا که در برخی از مواقع در کاشت ایمپلنت به دلیل عدم وجود حجم کافی از استخوان برای بازسازی بافت های از دست رفته به عمل پیوند استخوان احتیاج پیدا می کنیم. در واقع هدف از بکارگیری روش L-PRF در ایمپلنت التیام و درمان جای زخم روی لثه و تحریک بافت به استخوان سازی در پیوندهای استخوانی می باشد.

نحوه کار با روش L-PRF در ایمپلنت

روش L-PRF در ایمپلنت بدین گونه است که ابتدا مقداری نمونه خون از فرد بیمار بدون هیچگونه ماده ضد انعقادی درون لوله های ۹ میلی متری قرار گرفته و بلافاصله آن را درون دستگاه سانتریفیوژ قرار می دهند تا به مدت ۱۲ دقیقه و با سرعت ۲۷۰۰ دور در دقیقه چرخانده شود. در نهایت ما شاهد تولید یک لخته خون به نام L-PRF هستیم که به صورت مستقیم برای هر یک از موارد مطرح شده در قسمت ذیل کاربرد دارد :

– فضای خالی ایجاد شده را پر می کند.

– با پودر استخوان ترکیب می شود.

نکته : لخته خون L-PRF در ایمپلنت یا ممبران متشکل از مقدار زیادی پلاکت های فعال و لکوسیت های موجود در خون بوده که به منظور تقویت ماتریکس فیبرین پلیمریزه بکار گرفته می شود و نقش چسب یا سیمان را در این قسمت ایفا خواهد کرد. دقت داشته باشید که بعد از گیر افتادن لکوسیت ها درون یک شبکه فیبرین گیر شانس آن ها برای زنده ماندن همچنان وجود داشته و بر همین اساس از آمادگی لازم برای حرکت درون کشت برخوردار می باشند. بنابراین ساختارL-PRF در ایمپلنت به عنوان یکی از مهمترین فاکتورهای رشد شناخته شده که به تدریج در طی ۷ روز به واسطه رها شدن فاکتورهای رشد پلاکت گیر کرده درون ژل فییرین، آزاد می شوند.

مزایای استفاده از L-PRF در کاشت ایمپلنت

همانطور که اشاره شد؛ خون شخص بیمار بعد از قرار گیری در دستگاه سانتریفیوژ منعقد شده و به سه لایه مجزا نظیر گلبول های قرمز، سفید و همچنین پلاکت های پلاسما تقسیم می شود. سپس از این ماده پلاسما که حاوی مقادیر زیادی پلاکت خونی می باشد به منظور تسریع روند بهبودی جای زخم بعد از کاشت ایمپلنت و ترمیم بافت های آسیب دیده استفاده می شود. از مزایای بکارگیری شیوه L-PRF در ایمپلنت میتوان به موارد ذیل اشاره کرد:

– عدم بروز هر گونه عوارض جانبی احتمالی نظیر عفونت و یا انتقال بیماری و … به دلیل استفاده مجدد از خون خود شخص بیمار

– عدم نیاز به بستری و استراحت و امکان تحمل درد اندک آن

– روش غیر تهاجمی و ایمن

– طولانی بودن اثر و ماندگاری آن

– کاهش مدت نقاهت بعد از جراحی به میزان قابل توجه

– عدم بروز هر گونه حساسیت و آلرژی به دلیل خنثی بودن اثر ایمونولوژی آن

– عدم وجود محدودیت امکان استفاده از آن برای تمامی قسمت های بدن

– ایفای نقش آنتی بیوتیک طبیعی به دلیل وجود آنتی بادی های پلاسما

PRP در ایمپلنت دندان چه کاربردی دارد؟

دندانپزشک متخصص در زمینه لمینت دندان و ایمپلنت از این شیوه درمانی برای پر کردن جای خالی دندان های از دست رفته استفاده می کنند. اما در برخی از اوقات لازم است که به منظور تسریع روند بهبودی و التیام جای زخم که در اثر کاشت ایمپلنت بر روی لثه به وجود آمده، شیوه های درمانی نوین و البته موثری را بکار گرفت. L-PRF در ایمپلنت یکی از بهترین گزینه های ممکن برای التیام جای زخم و تثبیت ایمپلنت بوده و سرعت روند بهبودی شخص را برای قرار دادن پروتز بر روی پایه ایمپلنت افزایش خواهد داد. به عبارت دیگر در این شیوه درمانی محلول پلاسمای سرشار از پلاکت که محل کاشت ایمپلنت تزریق می شود از خون خود شخص بیمار گرفته شده تا فرآیند بهبودی آن را سرعت ببخشد.

استفاده از PRP در موارد زیر توصیه نمی شود؟

بکارگیری شیوه L-PRF در ایمپلنت برای افرادی که به بیماری های خاص و مزمن از قبیل دیابت ، سرطان خون، اختلالات انعقاد خون ، ترومبوسیتوپن و… توصیه نمی شود. همچنین افرادی که بنا بر دلایل مختلف بدن آن ها به مصرف آسپیرین و یا سایر داروهای ضد انعقاد خون مثل (وارفارین یا هپارین) نیاز دارد بهتر است که حتما داندپزشک خود را در انجام این کار قرار دهد. افراد سیگاری، الکی نیز بهتر است که تحت این روش درمانی قرار نگیرند.